Big Data w firmie

Przeczytaj także: Komunikat w e-mail marketingu

W kwietniu 2012 r. firma Experian przeprowadziła badania, z których wynika, że ponad 80 proc. marketerów wysyła do wszystkich swoich odbiorców dokładnie ten sam komunikat. Rok później firma FreshMail przeprowadziła analogiczne badanie, z którego wynikało, iż 86 proc. polskich marketerów robi dokładnie to samo. Dlaczego zatem głośna idea Big Data nie może przekuć się w Big Money?

Prowadząc działania w social mediach, komunikację e-mail marketingową i inne działania promocyjne w sieci, zbieramy olbrzymią ilość danych o użytkownikach, którzy w jakiś sposób zetknęli się z naszą marką. Problem polega na łatwym i legalnym przetworzeniu tych danych, a następnie umiejętności zaserwowania im odpowiedniej treści. Niestety, wielu marketerów, zagłębiając się w ideę Big Data poszukuje jednego, kompleksowego rozwiązania, które automatycznie zrobi wszystko za nich. Takie narzędzia nie istnieją, bez względu na to, jak ich twórcy będą je reklamować.

Jak zacząć stosować ideę Big Data

Pierwszym, a zarazem najważniejszym pytaniem, jakie powinien sobie zadać marketer, jest: Czy potrzebuję analizować Big Data, a jeżeli tak, to w jakim zakresie? Warto w tym miejscu pamiętać o tym, aby nie dać się ponieść żądzy wiedzy na temat wszystkiego. Pamiętajmy, że nasze działy marketingu czy nawet patrząc szerzej – nasze firmy, to nie NSA, CIA i inne trzyliterowe organizacje, a my nie musimy wiedzieć wszystkiego! Bo jeżeli wiemy wszystko, to nasz zbiór danych staje się stajnią Augiasza, której nigdy nie uda nam się posprzątać. Tak więc raz jeszcze – najważniejsze wiedzieć, jakie dane z punktu widzenia działań marketingowych mogą być dla ciebie przydatne.

Druga kwestia dotyczy tego, jakimi danymi już dysponujesz, w jakich systemach je przetwarzasz (CRM, ERP, e-mail marketing, e-commerce itp). Czy możesz za pomocą API integrować swoje systemy i synchronizować dane o twoich odbiorcach? Jeżeli tak, to jakie dane i w jakiej formie chcesz między tymi systemami przesyłać? Często nie warto przesyłać całości danych – zajmuje to zbyt wiele czasu i kosztuje zbyt dużo zasobów. Dużo lepiej przesyłać po prostu dane wynikowe z jednego zbioru do drugiego.

Wyobraźmy sobie taki schemat – prowadzisz sklep ze sprzętem RTV i chcesz zrobić stargetowaną wysyłkę e-mail marketingową z ofertą promocyjną na dany model telewizora. Warto byłoby, aby taka oferta poszła do osób, które były zainteresowane telewizorami (czyli np. klikały w linki w e-mailach i oglądały podstrony z telewizorami). Jednocześnie należy pamiętać, że taka oferta nie możne zostać wysłana do tych, którzy kupili telewizor u ciebie w ostatnim okresie. Takie dane (o ostatnich zakupach) można bardzo łatwo przesłać z systemu e-commerce’owego do systemu e-mail marketingowego. Warto tylko pomyśleć, w jakiej formie. Czy wysłać dokładny model telewizora, datę i kwotę zakupu? Czy może spróbować uprościć to na etapie przesyłania danych, czyli wysłać dane w postaci: Klient Y kupił telewizor – bez znaczenia jaki model, jaka wielkość itp., w kategorii cenowej X (bez znaczenia, czy było to 1800 zł czy 1900 zł) oraz kiedy dokonał tego zakupu? Takimi danymi dużo łatwiej będzie się następnie zarządzało.

A teraz zastanów się, jakie dane, które dostępne są w internecie, chciałbyś mieć. W tym miejscu pojawia się bardzo zawiła kwestia dotycząca prywatności w sieci. Z jednej strony nikt raczej nie łudzi się, iż jest anonimowy w sieci, z drugiej strony w obszarze Unii Europejskiej mamy pewne normy prawne, których należy przestrzegać. Warto w tym miejscu podkreślić, iż prawodawstwo w UE w tym zakresie jest cały czas ujednolicane i zmieniane, a jednocześnie bardzo różne od tego, jakie obowiązuje np. w USA. Dlatego też korzystanie z przykładów zaczerpniętych z amerykańskiego rynku niekoniecznie zawsze będzie legalne na naszym polskim podwórku.