eGospodarka.pl › Wiadomości › Gospodarka › Raporty i prognozy › Potęgi gospodarcze: 10 kroków do finansowej stabilności

Potęgi gospodarcze: 10 kroków do finansowej stabilności

2011-02-06 00:03

Mimo iż przewiduje się, że w 2011 r. otoczenie będzie sprzyjać kontynuacji stosunkowo słabego ożywienia w największych gospodarkach, istnieją obawy, że będzie ono finansowane z niekończącej się pętli zadłużenia sektora publicznego, pieniędzy "dodrukowywanych" przez banki centralne, a także sztuczek księgowych. W tym przypadku eksperci Saxo Bank sugerują 10 kroków, które pozwoliłyby znaczącym gospodarkom rozwiniętym powrót na ścieżkę zdrowego rozwoju.

Przeczytaj także: Gospodarki światowe wychodzą z recesji

Eksperci Saxo Bank w pełni zdają sobie sprawę z tego, że kroki te nie zostaną podjęte. Uważają jednak, że w 2011 roku nawet jeden ruch w wyznaczonym przez nie ogólnym kierunku byłby jednak wielkim zwycięstwem zdrowej ekonomii i godną uwagi oznaką tego, że światowe potęgi zaczynają doceniać wielką wartość, jaką jest rozsądek.

Wszystkie aktywa banków muszą być wyceniane według wartości rynkowej. Jeżeli jakieś aktywa okażą się niepłynne, 1/10 pozycji należy sprzedać na rynku, zaś uzyskaną cenę należy wykorzystać do sporządzenia bilansowej wyceny rynkowej pozostałej części pozycji. Krok taki umożliwi odzyskanie zaufania do systemu finansowego.
Banki, które po przeprowadzeniu wyceny aktywów według wartości rynkowej okażą się bankrutami, powinny zostać zlikwidowane w ramach normalnego, tradycyjnego postępowania upadłościowego, bądź – zakładając, że są Zbyt Duże, By Upaść – znacjonalizowane.
W procesie nacjonalizacji powinno następować anulowanie wszelkiego kapitału udziałowego, zaś posiadacze obligacji powinni odczuć stratę, przy czym ich papiery powinny zostać zamienione na udziały – dopiero po takiej operacji bankowi powinno pozwolić się na ponowne zaistnienie na rynku z nowym kapitałem udziałowym. Jeżeli ostatni krok nie wystarczy, należy dopuścić do tego, by stratę ponieśli deponenci środków – ich gotówka powinna następnie zostać zamieniona na udziały. Krok taki pomoże ograniczyć niebezpieczeństwo moralne, a także sprawi, że bezmyślni spekulanci zaczną brać odpowiedzialność za swoje działania zamiast zrzucać brzemię odpowiedzialności na podatników.
Wszystkie gwarancje rządowe dla sektora finansowego należy wycofać. Obejmuje to ubezpieczenia depozytów i emisje obligacji. Należy bardzo wyraźnie zaznaczyć, że każdy upadający bank zostanie pozostawiony sam sobie, Żaden bank nie powinien być Zbyt Duży, By Upaść, natomiast każdy bank powinien podlegać dyscyplinie rynku (międzybankowego).
Członkowie zarządów banków powinni zacząć ponosić osobistą odpowiedzialność, w przypadku gdy zarządzane przez nich banki staną się niewypłacalne (podobnie jak wcześniej w przypadku spółek w sektorze finansowym). Krok ten pomoże zarządom działać w sposób odpowiedzialny i nieskłonny do nadmiernego ryzyka.
Wszystkie budżety państw powinny zostać co najmniej zrównoważone za pośrednictwem cięć wydatków. Mimo że skutki takiego posunięcia nie będą przyjemne, należy to zrobić, aby ustabilizować rynki obligacji skarbowych. Cięcia takie powinny koncentrować się na pomocy społecznej i programach emerytalnych, które są istotnie niedoinwestowane i nierealistyczne w stosunku do przyszłej bazy podatkowej. Krok ten pomoże ograniczyć koszty finansowania i obsługi długu.
Rządy powinny podjąć decyzje o dramatycznym obniżeniu podatków (zwłaszcza podatków dochodowych i kapitałowych) w horyzoncie dwuletnim. Krok taki sprawi, że kapitał stanie się dostępny dla małych i średnich przedsiębiorstw, które mają największy wkład we wzrost PKB i produktywności siły roboczej. Jednocześnie praca zyska na atrakcyjności w stosunku do pobierania zasiłków.
Banki centralne powinny zaostrzyć politykę monetarną w celu pobudzania oszczędności i ograniczania popularności finansowania długiem. Pomoże to oczyścić rynek dla potrzeb oszczędzania i inwestowania.
Koszty odsetek nie powinny pomniejszać podstawy opodatkowania – pozwoli to uniknąć nadmiernego finansowania długiem. Wszelką deflację, która pojawi się w rezultacie powyższych działań, należy potraktować jako zjawisko korzystne, dzięki któremu produkty stają się tańsze, a rynki eksportowe bardziej konkurencyjne.
Należy również pozwolić na spadek wynagrodzeń, ponieważ jednostkowe koszty pracy (według parytetu siły nabywczej) w świecie zachodnim są zdecydowanie zbyt wysokie.