Tydzień 02/2003 (06-12.01.2003)

• Listopadowe bezrobocie w USA wzrosło do 5,9%. (wobec 5,7% w październiku), a w Japonii obniżyło się do 5,3%. (wobec 5,5% w październiku).

• W ubiegłym roku sprzedano ok. 390 mln telefonów komórkowych (tylko o 1,8% więcej niż w roku poprzednim). Według prognoz w 2003 roku sprzedaż wzrośnie o ok. 8%-10%. Oznacza to, że liczba nabywców telefonów komórkowych może osiągnąć wartość 430 mln.

• Koreański Samsung, który intensywnie rozwija swój dział telefonii komórkowej, obecnie ma już ok. 10% udziałów w rynku. Zagraża pozycji wyprzedzającej go Motoroli, która ma 15% udział w rynku.

• Rynek przewiduje transakcję pomiędzy Siemensem i Motorolą. Amerykański koncern miałby przejąć od Siemensa jego dział telefonów komórkowych. Siemens otrzymałby w zamian od Motoroli dział sieci komputerowych i bezprzewodowych.

• Dostawy ropy z Wenezueli spadły o ok. 90%, co spowodowało raptowny wzrost ceny. OPEC ogłosił, że rozważa zwiększenie produkcji nawet o 8% (o 2mln baryłek). Na tę wiadomość spadły nieco ceny na światowych rynkach ropy. Decyzja w tej sprawie zapadnie na nadzwyczajnym posiedzeniu kartelu w najbliższą niedzielę.

• Według ekspertów główną przyczyną niepokoju na rynkach paliw jest niebezpieczeństwo wybuchu wojny USA z Irakiem. OPEC zapowiedział wzrost wydobycia ropy. Oprócz OPEC wzrost produkcji planuje także Rosja, Meksyk i Norwegia. Wszystko wskazuje na to, że największe korzyści w obecnej sytuacji osiągnie Arabia Saudyjska i Rosja.

• 674 miliardy dolarów w ciągu najbliższych 10 lat będzie kosztował pakiet propozycji stymulowania amerykańskiej gospodarki, ogłoszony we wtorek przez prezydenta USA George'a W. Busha

Mikrokomentarz do wydarzeń gospodarczych

---

Administracja BIAŁEGO DOMU ma od dłuższego czasu złą passę w sprawach gospodarczych. W ubiegłym roku nie udało się jej nadać gospodarce amerykańskiej stabilnych i trwałych tendencji wzrostowych. W roku 2002 rosło bezrobocie, rósł też deficyt, malała wartość dolara, pogarszały się wskaźniki giełdowe.

Oceny były tak złe, że końcem roku prezydent BUSH podjął szereg decyzji kadrowych, dotyczących czołowych stanowisk w rządowym pionie gospodarczym. Wszyscy czekali na prezydencki program gospodarczy.

Ogłoszony we wtorek plan przedsięwzięć mających pomóc gospodarce USA ma kosztować 674 mld USD. Istota ogłoszonego planu, to przede wszystkim:

• obniżka podatku dochodowego,
• zniesienie podatku od dywidendy i
• ulgi podatkowe dla małych firm.

W jego ożywczy wpływ na gospodarkę wierzą przede wszystkim jego autorzy. Popierają go publicyści zbliżeni do republikanów (Washington Times). Im dalej od BIAŁEGO DOMU tym krytyka jest większa.

Wątpliwości wyrażają liczni komentatorzy ekonomiczni w czołowych amerykańskich dziennikach Washington Post, New York Times i USA Today. Podważane są rachunki (koszty i efekty) oraz optymistyczne przewidywania dotyczące stworzenia 2,1mln nowych miejsc pracy. Krytycy sugerują, że jego skutkiem będzie przede wszystkim niebezpieczny wzrost deficytu.

Krytyczny i zarazem ciekawy komentarz opublikował Wall Street Journal. Uważa on, że podstawowe trudności w rozpędzeniu amerykańskiej gospodarki to coraz bardziej drożejąca ropa, słaby stan gospodarek innych krajów, bardzo zła sytuacja na giełdach i groźba wojny na BLISKIM WSCHODZIE, a ogłoszone przedsięwzięcia nie usuwają tych przeszkód. WSJ idzie nawet dalej. Twierdzi, że gdyby nie było tych przyczyn, to gospodarka USA poradziłaby sobie bez zaproponowanych przez prezydenta wydatków!

Krytyczni w wypowiedziach na temat planu są niezależni ekonomiści, którzy wskazują na rosnące zagrożenia związane z deficytem budżetowym, chociaż podkreślają pozytywny wpływ planu na giełdy. Podobnego zdania są ekonomiści z liberalnego waszyngtońskiego instytutu Economic Policy Institute w Waszyngtonie oraz analitycy z Wall Street.