Zamknięte fundusze inwestycyjne: zasady tworzenia

Przeczytaj także: Fundusze zamknięte w ofercie TFI SATUS

Fundusze zamknięte, obok funduszy inwestycyjnych otwartych oraz specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych, to jeden z trzech podstawowych rodzajów funduszy inwestycyjnych ujętych w polskiej ustawie o funduszach inwestycyjnych. Fundusz zamknięty może inwestować w papiery wartościowe, wierzytelności, udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, waluty, instrumenty pochodne, instrumenty rynku pieniężnego oraz wybrane prawa majątkowe.

Fundusz ten emitować może zarówno publiczne jak i niepubliczne certyfikaty inwestycyjne.

Fundusz zamknięty może zostać utworzony jedynie przez Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych (dalej: TFI), spółkę akcyjną z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego obejmujące swoim zakresem co najmniej tworzenie funduszy inwestycyjnych i zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych.

Utworzenie funduszu inwestycyjnego wymaga:

• nadania funduszowi inwestycyjnemu statutu przez TFI;
• zawarcia przez TFI umowy z depozytariuszem o prowadzenie rejestru aktywów funduszu inwestycyjnego;
• wydania zezwolenia przez Komisję Nadzoru Finansowego na utworzenie określonego funduszu;
• zebrania wpłat do funduszu inwestycyjnego w wysokości określonej w jego statucie;
• wpisania funduszu inwestycyjnego do rejestru funduszy inwestycyjnych.

Statut funduszu inwestycyjnego sporządza się w formie aktu notarialnego. Dokument ten powinien określać w szczególności: nazwę i rodzaj funduszu inwestycyjnego, firmę, siedzibę i adres TFI, organy funduszu inwestycyjnego i sposób jego reprezentacji, firmę, siedzibę i adres depozytariusza, cel inwestycyjny funduszu inwestycyjnego oraz zasady jego polityki inwestycyjnej, zasady wypłacania dochodów funduszu inwestycyjnego uczestnikom funduszu, częstotliwość, metody i zasady dokonywania wyceny aktywów, ustalania wartości aktywów netto funduszu inwestycyjnego oraz wartości aktywów netto przypadających na certyfikat inwestycyjny.

Depozytariusz jest podmiotem prowadzącym rejestr aktywów funduszu inwestycyjnego. Zapewnia on, aby wydawanie i wykupywanie certyfikatów inwestycyjnych odbywało się zgodnie z przepisami prawa i statutem funduszu inwestycyjnego, aby wartość netto aktywów funduszu inwestycyjnego i wartość jednostki uczestnictwa była obliczana zgodnie z przepisami prawa i statutem funduszu inwestycyjnego, a dochody funduszu inwestycyjnego były wykorzystywane w sposób zgodny z przepisami prawa i ze statutem funduszu, przez stałą kontrolę czynności faktycznych i prawnych dokonywanych przez fundusz oraz nadzorowanie doprowadzania do zgodności tych czynności z prawem i statutem funduszu.

Istotne jest, że z uwagi na zakres obowiązków, depozytariuszem może być jedynie bank krajowy, którego fundusze własne wynoszą co najmniej 100.000.000 zł, oddział instytucji kredytowej posiadający siedzibę na terytorium Polski, jeżeli fundusze przydzielone do dyspozycji tego oddziału wynoszą co najmniej 100.000.000 zł lub Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych SA. Umowa z depozytariuszem powinna określać szczegółowe obowiązki depozytariusza i funduszu inwestycyjnego oraz sposób ich wykonywania, a także wynagrodzenie depozytariusza i sposób kalkulacji kosztów obciążających fundusz.