Tydzień 25/2003 (16-22.06.2003)

• Produkcja przemysłowa w strefie euro wzrosła w kwietniu o 0,4% miesiąc do miesiąca.

• Inflacja w strefie euro wyniosła w maju 1,9% rok do roku, a miesiąc do miesiąca nie zmieniła się- podał Eurostat.

• Wielka Brytania w najbliższym czasie nie dołączy na razie do strefy euro. Jesienią rząd skieruje do parlamentu projekt ustawy referendalnej, a za rok Wielka Brytania poinformuje o terminie przystąpienia do eurolandu.

• Europejski Konwent Konstytucyjny zakończył swoje prace. Obrady plenarne zgromadzenia piszącego unijną konstytucję zatwierdziło projekt. Projekt przyjęto, a spory pozostały. Ich istota polega na różnicy interesów pomiędzy małymi krajami członkowskimi, które opowiadają się za prymatem instytucji wspólnotowych, a najsilniejszymi krajami Unii (Francja i Niemcy), które chcą wzmocnić swoje wpływy. Projekt ma być przedstawiony jeszcze w czerwcu, a jego przyjęcie i wprowadzenie w życie zmieni w istotny sposób funkcjonowanie Unii w stosunku do tej, z którą Polska negocjowała traktat akcesyjny.

• W gospodarce niemieckiej niewiele się zmieniło w pierwszych czterech miesiącach roku. Eksperci ostrzegają, że gospodarka niemiecka będąc teraz w trudnej sytuacji koniunkturalnej stoi przed poważnymi problemami restrukturyzacyjnymi, lekceważonymi w ostatnich latach. Jest też postrzegana jako hamulec rozwoju gospodarczego całej wspólnoty.

• Strata Vivendi Universal spadła do 319 mln euro w I kwartale tego roku z 815 mln euro w 2002 roku.

• Mimo zastoju w transporcie lotniczym dobrą passę ma europejski koncern Airbus. Jego nowa konstrukcja A380 zyskała uznanie u szeregu przewoźników. Obecne notowania ofert tego koncernu są wyższe niż amerykańskiego potentata Boeinga.

Mikrokomentarz do wydarzeń gospodarczych

---

Ostatnie lata to zdecydowane przyspieszenie światowych procesów globalizacynych. Towarzyszą im realizowane na dużą skalę wysiłki integracyjne (rozszerzenie Unii Europejskiej i przyspieszenie w tworzeniu FTAA- Strefy Wolnego Handlu Ameryk) oraz realizowane na dużą skalę przekształcenia ustrojowe (grupa krajów posocjalistycznych).

W Europie coraz częściej pojawiają się pytania: co czeka Unię po rozszerzeniu? Jaki wpływ na funkcjonowanie Unii i jej przyszłość będzie miała dziesiątka nowych członków?

Liczne komentarze wywołała opublikowana prognoza Economist Intelligence Unit (EIU)- ośrodka badawczego prestiżowego The Economist. Oto kilka pytań, jakie narzucają się po zapoznaniu się z tezami tego raportu:

• Czy kraje kandydackie będą zdolne do wykorzystania otrzymanej szansy?

Nie ulega wątpliwości, że potencjalne korzyści z realizacji rozszerzenia są dużo większe niż przy zaniechaniu jego realizacji. Jednak trzeba mieć świadomość, że sukces tego procesu nie jest zagwarantowany. Istnieją też poważne zagrożenia, a nawet niebezpieczeństwa katastrofy koncepcji integracyjnej.

• Czy uda się pokonać podziały między nowymi i starymi członkami Unii i jakie konsekwencje wywoła ostry podział w rozszerzonej Unii na grupę krajów bogatych i biednych?

Nie ulega wątpliwości, że kraje kandydackie wniosą swój sposób postrzegania problemów gospodarczych wynikających tak ze stanu ich gospodarek, jak i ich wewnętrznych problemów (np. poziom bezrobocia, wielkość szarej strefy).

• Jaką zdolność wykażą nowi członkowie Unii przy nadrabianiu dystansu w rozwoju gospodarczym?

Wymagać to będzie zdolności do wytrwałego i długofalowego wysiłku. Jeśli ich tempo rozwoju będzie większe o 2% rocznie od tempa rozwoju dotychczasowych członków Unii, to ten pościg będzie trwał ok. 30 lat!

• Czy uda się pokonać różnice polityczne ujawnione z taką ostrością w okresie wojny irackiej?

Teraz w gronie 25krajów trudniej będzie uzyskać porozumienie i współdziałanie tak w ocenie, jak i w realizacji wspólnej polityki zagranicznej.

• Jaka będzie skłonność do kompromisu krajów Wspólnoty przy rozwiązywaniu problemów wewnętrznych i jak daleko sięgać będzie ich zdolność do praktycznej realizacji zasady solidarności wewnątrzunijnej w imię budowania wspólnej przyszłości?

By słabsi mogli nadrobić opóźnienia i mogli szybciej rozwijać się, muszą korzystać z pomocy silniejszych. Silniejsi będą musieli liczyć się ze słabszymi. Będą musieli też dzielić się ze słabszymi.

• Jak ukształtuje się układ sił wewnątrz Unii?

Dotychczasową bazą Unii był zawarty kilkadziesiąt lat temu polityczno-gospodarczy sojusz niemiecko-francuski. Kraje kandydackie wniosą teraz do Wspólnoty swoje narodowe interesy. Stworzy to prawdopodobnie nową jakość polityczną, spowoduje zmniejszenie dominującej dotąd roli francusko-niemieckiej. A wówczas...

• Czy kraje kandydackie będą zdolne do pokonania opóźnień w rozwoju infrastruktury?

By dostosować się tylko do unijnych norm ochrony środowiska potrzeba ok. 40mld euro. To bardzo duża suma.

• Czy rozszerzona Unia będzie w stanie modyfikować swoją politykę rolną?

Rolnictwo to dzisiaj narastający problem wewnątrzwspólnotowy, ale także problem ogólnoświatowy (dyskutowana jest w ramach WTO liberalizacja handlu i konieczność ograniczenia subsydiów).