Dyskryminacja w pracy: mamy 5 miejsce w UE

Przeczytaj także: Dyskryminacja płci w zatrudnieniu wciąż wysoka

Zasady równego traktowania w zatrudnieniu wynikają wprost z Kodeksu pracy. Ustawa ta zobliguje pracodawców do zapewnienia pracownikom równego traktowania (por. art. 18 ^3a K.p.) w szczególności bez względu na:

• płeć,
• wiek,
• niepełnosprawność,
• rasę,
• religię,
• narodowość,
• przekonania polityczne,
• przynależność związkową,
• pochodzenie etniczne,
• wyznanie,
• orientację seksualną,
• zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Pomimo szerokiego katalogu zachowań uchodzących za dyskryminujące, praktyka wyraźnie dowodzi, że na rynku pracy wciąż nie brakuje uprzedzeń, w wyniku których dochodzi do nierównego traktowania pracowników.

Badanie pokazuje, że w niektórych sektorach dyskryminacja jest bardziej rozpowszechniona niż w innych: pracownicy w sektorze kultury i sztuki są najbardziej narażeni na doświadczanie dyskryminacji (54%), w podobnej sytuacji są pracownicy sektora usług finansowych (37%) oraz edukacji (37%). Najmniej dyskryminowani czują się pracownicy gastronomii (25%) oraz branży turystycznej (28%).

Wśród europejskich pracowników Polska nie wypada najgorzej. Najbardziej dyskryminowani w pracy czują się Włosi (42%), zaraz za nimi jest Francja, Hiszpania i Wielka Brytania (37%). Polska znalazła się na 5 miejscu z wynikiem na poziomie 35%.

Dyskryminacja ze względu na wiek

W Polsce dyskryminacja ze względu na wiek jest najczęściej wskazywaną formą dyskryminacji w miejscu pracy. Doświadczyło jej 11% ze wszystkich pytanych pracowników. Najbardziej skarżą się osoby powyżej 55. roku życia (23%), na drugim miejscu jest młode pokolenie w wieku 16-24 lata (15%). Druga na liście znalazła się dyskryminacja ze względu na płeć, z którą zmaga się około 7% pracowników, z czego aż 10% to kobiety.

– „W ostatnich 12 miesiącach dyskryminacja w miejscu pracy trafiła na pierwsze strony gazet. Przede wszystkim akcja #MeeToo rzuciła światło na nierówne traktowanie, które wciąż jest obecne w przypadku wielu zawodów. Nasze badania pokazują, że problem nie ogranicza się wyłącznie do branży rozrywki i mediów. To oznacza, że należy wykonać większą pracę we wszystkich sektorach, aby upewnić się, że tego rodzaju uprzedzenia znajdą się poza schematem działania. Dlatego tak ważne jest nagłaśnianie inicjatyw, takich jak obchodzony 1 marca dzień „Zero dla Dyskryminacji” – komentuje Magdalena Dacka, HR Business Partner, ADP Polska

Powszechnie znany jest również problem związany z nierównym wynagradzaniem pracowników obejmujących te same stanowiska w danym miejscu pracy. Według wyników raportu ADP ten problem najbardziej dostrzegany jest przez pracowników większych korporacji, z których aż 31% uważa, że należy podejmować działania związane z nierównością płac. Aż 26% respondentów twierdzi, że należy zgłaszać te kwestie własnemu pracodawcy.

– „To samo wynagrodzenie za tę samą pracę stanowi jedną z podstawowych wartości Unii Europejskiej, więc szokujące jest to, że wciąż mamy do czynienia z tego rodzaju nierównością chociażby między mężczyznami i kobietami. Wielu pracowników może uważać, że zgłaszanie różnic w wynagrodzeniu w zależności od płci nie jest potrzebne w ich organizacji, jednak fakty sugerują co innego. Regularne zgłaszanie różnic w poziomie wynagrodzenia jest strategią dzięki której, wszyscy pracodawcy stawią czoła od dawna zakorzenionym uprzedzeniom, które mogą występować w miejscu pracy oraz podejmą się walki z tym problemem” – dodaje Magdalena Dacka.

O badaniach
Raport „The Workforce View in Europe 2018” bada postawy pracowników wobec przyszłości pracy. Badanie dla ADP zostało przeprowadzone przez niezależną agencję badań rynku Opinion Matters w sierpniu 2017 roku. Próba badawcza składała się z 9 908 pracujących dorosłych w ośmiu krajach w Europie: we Francji, Niemczech, Włoszech, Holandii, Polsce, Hiszpanii, Szwajcarii i Zjednoczonym Królestwie.