Prognozy na 2015 według Saxo Bank

Przeczytaj także: Szokujące Prognozy Saxo Banku… które okazały się nie tak szokujące

Nadchodzi Dzień Sądu

U progu 2015 r. mamy niemal idealne warunki dla rozwoju rynku i inwestycji kapitałowych. Inflacja spadła do poziomu najniższego od lat 80. ubiegłego wieku, podobnie jak wysokość odsetek, a branża energetyczna jest stosunkowo stabilna. Cena ropy wynosząca 65 USD za baryłkę po uwzględnieniu inflacji jest równa 20–40 USD za baryłkę w latach 70-tych. Niska zmienność na rynkach finansowych dała inwestorom fałszywe poczucie bezpieczeństwa, które może doprowadzić do poważnych problemów w 2015 r. Tymczasem banki centralne przyjęły rolę generałów w wojnie gospodarczej, w której ostateczna broń — dewaluacja walut — powoduje jedynie przeniesienie problemów za granicę.

Najlepiej obrazuje to przykład Japonii. Pocisk z bazooki, jaki ostatnio wystrzelił Shinzo Abe, może wyrwać się spod kontroli i spowodować wybuch inflacji. Być może Japonia kupiła globalnym rynkom jeszcze jeden kwartał ochrony, może dwa, ale rzeczywistość wkrótce się odezwie. Widzieliśmy to przez tydzień w październiku. Jeśli podobnie będzie w przyszłości, musimy przygotować się na huśtawkę nastrojów w 2015 r. Aktywa trwałe i wskaźniki produkcji są na rekordowo niskich poziomach. Inwestycje finansowe wypchnęły kapitał produkcyjny, a w społeczeństwie dominują fryzjerzy i bankierzy. Tracimy umiejętność wytwarzania. Równocześnie siła Stanów Zjednoczonych słabnie wraz ze wzrostem potęgi Chin, a gdy równowaga się odwróci, na rynku dojdzie do destabilizacji i wojny.

Nic nie jest dane na zawsze, a „Szokujące prognozy” pozostają ćwiczeniem znajdowania dość kontrowersyjnych i niepowiązanych pomysłów, które mogłyby odwrócić świat inwestycji do góry nogami. Uwzględnienie najczarniejszych scenariuszy i najbardziej negatywnych wydarzeń zapewnia większą szansę na wyjście obronną ręką z trudnych sytuacji, czy będą to wulkany wywołujące powszechny chaos, niewywiązanie się Rosjan ze zobowiązań, czy internetowy armagedon.

Saxo Bank jest przekonany, że rynek skłania się ku zmianom i destabilizacji, myślenie w skali makro rozpoczyna ostateczną walkę na śmierć i życie. Dopiero po jej zakończeniu będziemy mogli ponownie zacząć wierzyć w ludzi, pomysły, edukację i zmiany, a nie tylko puste obietnice. 2015 będzie trudnym rokiem, ale być może także tym, w którym uda się odbić od dna. Jak powiedział Winston Churchill: „Jeśli przechodzisz przez piekło, nie zatrzymuj się”.

Rosja znów nie spłaci swoich zobowiązań

Saxo Bank nadal wierzy w długoterminowy potencjał Rosji, ale gospodarka kraju zmierzała ku recesji i deficytowi na rachunku obrotów bieżących, nawet przed sankcjami, znacznym spadkiem cen ropy i konfliktem z Ukrainą. Ten problem stał się bardzo poważny i nic nie ilustruje go lepiej niż rubel i tegoroczny 40% spadek jego wartości (do dolara amerykańskiego). Zbliża się burza w rosyjskiej gospodarce, która albo doprowadzi do upaństwowienia firm, albo rząd selektywnie zacznie się wycofywać. Może się to stać w ramach eskalacji stosunków między Rosją a UE/USA lub wyniknąć z braku dostępu do środków finansowych. Rosyjskie firmy muszą spłacić 134 mld USD długu między 2014r. a końcem 2015 r., oczywiście przy wsparciu rezerw walutowych w kwocie 400 mld USD. Mimo że Rosja może zyskać dzięki temu trochę czasu, prawo Rotenberga (zwrot właścicielom rosyjskich firm pieniędzy utraconych w wyniku nałożenia sankcji), interwencja na rublu, zbliżające się ujemne saldo na rachunku bieżącym, duże deficyty budżetowe (brak przychodów z podatków i ropy), a także niemal zerowy dostęp do finansowania z rynków kapitałowych oznaczają, że 400 mld USD może być tylko kroplą w morzu. Rosja od dawna uwzględnia wartość zdyskontowaną energii, górnictwa, firm i ludzi. W konsekwencji nowy początek (jak w 1998 r.) może być dobry dla przyszłości kraju, ale wymaga ona również dyplomatycznego rozwiązania dotyczącego Ukrainy.

Erupcja wulkanu niszczy plony

W 2015 r. aktywny islandzki wulkan Bardarbunga wybucha, co prowadzi do uwolnienia do atmosfery niespotykanych ilości trującego dwutlenku siarki, który zasnuwa niebo nad Europą. Erupcja zmienia wzorce pogodowe, obniżając wielkość światowych zbiorów zbóż i przyczyniając się do podwojenia cen. Na szczęście, skokowy wzrost tylko częściowo wynika z rzeczywistego spadku zbiorów zbóż, a w większości — ze strachu, jaki wzbudziło to wydarzenie i gromadzenia zapasów przez kraje mające problemy z zasobami żywności.

Do tej pory niewiele mówiło się o islandzkim wulkanie Bardarbunga, mimo że to on odpowiada za największą erupcję w ciągu ostatnich 10 000 lat. Tymczasem od końca sierpnia Bardarbunga „po cichu” wyrzuca pokoli lawy, ale niemal nikt nie zwraca na to uwagi, oprócz osób zainteresowanych pięknymi zdjęciami rejestrowanymi przez przelatujące nad nim drony. Jest tak dlatego, że nie jest to erupcja eksplozywna, a lawowa (wylewna). Z wulkanu wydobył się już jednak więcej niż kilometr sześcienny lawy, co sprawia, że jest ona największą erupcją na Islandii od erupcji ze szczeliny Laki w latach 1783–84, w wyniku której na powierzchnię ziemi wypłynęło około 14 kilometrów sześciennych lawy, a niebo nad Europą Zachodnią zakryła toksyczna chmura dwutlenku siarki. Te emisje, które uznaje się za przyczynę słabych zbiorów pszenicy w całej Europie, a tym samym braków chleba we Francji, zapoczątkowały wydarzenia prowadzące do Rewolucji Francuskiej. Jak dotąd erupcja ogranicza się do dużej, długiej szczeliny, która otworzyła się w pobliży Bardarbungi, w Hohluraun, i utworzyła jezioro lawy, mające w połowie listopada powierzchnię niemal 70 kilometrów kwadratowych. Wulkan emituje więcej dwutlenku siarki niż cały przemysł Europy łącznie. Tymczasem w całej olbrzymiej podlodowcowej kalderze Bardarbungi, która ma niemal 80 kilometrów kwadratowych i jest prawie tak duża jak Manhattan, stale odnotowywane są wstrząsy. Kaldera gwałtownie osiada i może zapaść się wraz z wylewem magmy przez pobliską szczelinę w Hohluraun. Zapadnięcie się kaldery może spowodować dużo intensywniejszą fazę erupcji, która przyczyni się do zmiany klimatu na rok lub dłużej.