Eko trend - o co w nim chodzi?

Przeczytaj także: Sektor motoryzacyjny stawia na samochody ekologiczne

Pomyślałam, że może chodzi o rowery produkowane z bardziej ekologicznych materiałów lub zużywające ich mniej, przez to bardziej ekologiczne (np. z ramą z bambusa). Okazuje się jednak, że chodzi o rowery elektryczne (zasilane z akumulatora jonowo-litowego). I tu już zgłupiałam, bo o ile nazwa ekosamochód dla samochodu napędzanego energią elektryczną zamiast benzyną jest uzasadniona, to przecież taki rower na pewno nie jest bardziej ekologiczny od zwykłego roweru, więc nazwa ekorower jest tu chyba nadużyciem!

Skłoniło mnie to do przyjrzenia się temu, co dzisiaj słychać i widać w trendzie eko.

Co z tym eko?

Na pewno nie jest chwilową modą. To trend rozwijający się od wielu lat, na bazie potężnego megatrendu zrównoważonego rozwoju (sustainable development), obejmujący obecnie wszystkie dziedziny życia. Brak oznak jego osłabienia. Trend eko staje się coraz bardziej powszechny i wykorzystywany na wielu poziomach marketingu (produkty, opakowania, pozycjonowanie, CSR, komunikacja). Coraz bardziej „must be”, niż „nice to have”. Wśród czynników napędowych tego trendu wymienić można:

• zdobywającą coraz szerszą popularność ideę zrównoważonego rozwoju (sustainable development);
• zmiany klimatyczne, wyczerpywanie się naturalnych surowców i źródeł energii, dewastacja środowiska naturalnego;
• nagłaśnianie przez media problemów, katastrof, anomalii pogodowych;
• edukację ekologiczną i szeroki dyskurs publiczny – upowszechnia to wiedzę na temat skutków naszych nawyków konsumpcyjnych, naszego podejścia do środowiska przyrodniczego;
• ostatni kryzys gospodarczy/recesja także wzmocniły trend (back to basics, downsizing, slow life itp.);
• w Polsce ponadto zmiany legislacyjne związane z dostosowywaniem prawa polskiego do ustawodawstwa unijnego.

Z egzemplifikacją nie ma problem

Można wskazać bardzo wiele różnorodnych manifestacji trendu eko. To między innymi poszerzająca się oferta ekologicznych produktów i rosnący ich rynek (np. w Polsce rynek żywności ekologicznej rośnie w tempie 20–30 proc. rocznie). To fakt, że produkty organiczne weszły w nowe kategorie, takie jak np. ubrania, pieluchy, kwiaty czy produkty dla zwierząt domowych. Dobrowolne oznaczenia produktów, certyfikaty, ekoznaki (ponad 400 na całym świecie), oznaczenia typu Carbon Footprint (ślad węglowy i ślad ekologiczny, ślad środowiskowy), a ostatnio – ze względu na rosnący globalny problem deficytu wody – Water Footprint (czyli oznaczenie, ile wody zostało zużyte na wyprodukowanie danego produktu). Popularne są w internecie ekostrony i ściągane na smartfony ekoapki. Takie np. jak głośna ostatnio w Polsce aplikacja e-food (informująca o różnych E –dodatkach w produktach żywnościowych). Aplikacje pozwalające orientować się w coraz liczniejszych ekoznakach, podpowiadające, jak prawidłowo segregować śmieci, pozwalające lokalizować najbliższe miejsca odbioru elektrośmieci lub ułatwiające oszczędność energii (np. Control4MyHome) itd.

Kolejne manifestacje to, na poziomie zachowań, segregacja śmieci, wzrost recyklingu i odzyskiwania surowców. Jest to w Polsce i w Unii Europejskiej po części wymuszane legislacyjnie. Na przykład w 2014 r. Polska, zgodnie z dyrektywami UE, powinna odzyskiwać aż 60 proc. opakowań wprowadzanych na rynek! Oczywiście wpisują się w to producenci i marki, nie tylko przestawiając się na opakowania bardziej oszczędne, w większym stopniu nadające się do odzysku (lub wręcz biodegradowalne), ale także zachęcając do ich recyklingu, czasem nawet twórczego (np. ogólnopolski konkurs twórczego recyklingu „I Can” organizowany prze Coca-Colę; marka Treeson Spring Water umożliwiająca darmowe odesłanie pocztą do producenta butelek po wodzie).

Rozwija się ekodizajn i moda eko (ecouterre, eco-chick). Marki modowe nie tylko chwalą się odpowiedzialnym wykorzystaniem surowców (np. bawełna organiczna, surowce pozyskiwane zgodnie z zasadami fair trade). Sieciówki, takie jak Marks & Spencer, H&M, American Eagle, wystawiają w sklepach pojemniki na zużytą odzież, która następnie poddawana jest recyklingowi. W Polsce projekt H&M Garment Recykling pozwolił na zebranie w 2013 r. 33 ton odzieży. A w 2014 r. koncern zaoferował kolekcję odzieży dżinsowej, w której 20 proc. surowca pochodziło z odzysku. Współczesny zielony dizajn to jednak nie tylko nurt modowy czy estetyczny, ale także projektowanie systemowych rozwiązań mających na celu zmianę nieekologicznych zachowań, w urbanistyce, transporcie miejskim itp.